هــر روز که میگذره
من عاقل تر میشم
من ... این روزا دیگه من نیستم
میخندم ... شادی میکنم
اما با یه درد عمیق
با حرفایی که تو دلم موندن و شدن
یه بغض سنگین و تودار
اره دارم عاقل میشم
دارم یاد میگیرم که هیچکس تو این دنیا
تو رو، دردتو، بغضتو حرفتو نمیفهمه
پس وقتی که دلت گرفتو نبود کسی غمخوارت
تو تنهایی خودت زانوهاتو بغل بگیر و درد و دل کن و گریه کن ...
و این دردناک ترین واقعیت این دنیاست ...